Wim - vrijwilliger bij Hospice de Reggestroom

Betekenisvol en bijzonder werk

"Bij de Hospice draait het om tijd, aandacht en warmte," vertelt Wim. Sinds zijn pensioen zet hij zich in als vrijwilliger bij de Hospice in Rijssen, een kleinschalig huis waar gasten hun laatste levensfase doorbrengen. "Ik werk één keer per week een dagdeel van 4 uur, op wisselende dagen. Samen met een collega ben ik er om gasten en hun families te ondersteunen, op een manier die bij hen past."

Van beleid naar betrokkenheid
Na een carrière vol vergaderingen en beleid in het onderwijs, wilde Wim het roer omgooien. "Tijdens corona zat ik thuis en besloot ik dat ik na mijn pensioen iets anders wilde doen, iets met betekenis in relatie tot mensen." Via via kwam hij bij de Hospice terecht. "Ik merkte meteen: dit is een totaal andere wereld, precies wat ik zocht. De mensen staan centraal, maar je wordt niet overspoeld met regels."

De vraag naar mannelijke vrijwilligers speelde ook een rol. "Gasten vinden het fijn als er zowel mannen als vrouwen in het team zitten."

'Ik wilde iets heel anders dan mijn werk, op een andere manier van betekenis zijn'

Mensen centraal stellen

Voor Wim is het persoonlijke contact het meest waardevolle aspect van zijn werk. "Je hebt echt tijd voor mensen," legt hij uit. "Ik zit vaak op een krukje aan het bed, en we praten over van alles: het leven, kinderen, geloof. Of gewoon voetbal. Het mooie is dat de gast de agenda bepaalt."

Het werk is minder zwaar dan veel mensen denken. "Het is zelden verdrietig. Natuurlijk delen gasten soms hun zorgen, maar er wordt ook veel gelachen en er ontstaan mooie gesprekken." Wim herinnert zich een uitspraak van een familielid: "De gesprekken met oma zijn als een venster op het leven." Zulke momenten blijven bij.

Sommige gasten hebben weinig behoefte aan contact, en ook dat is goed. "Dan trek je je terug en drink je koffie met je collega-vrijwilliger. Ondertussen bouw je ook met elkaar een band op."

Kleine gebaren, grote impact

Naast gesprekken zijn er praktische taken, zoals een lekkere smoothie of een gebakken eitje maken. "Het gaat erom waar de gast behoefte aan heeft. Het zijn de kleine dingen waarmee je iemands dag net iets mooier maakt." Wim benadrukt dat vrijwilligers doorgaans goed afstand kunnen nemen. "We zijn betrokken, maar nemen het niet mee naar huis."

Wim waardeert ook hoe vrijwilligers van elkaar leren. "Ik vraag nu bijvoorbeeld niet meer ‘Hoe gaat het met u?’ maar ‘Hoe gaat het vandaag met u?’ Dat zijn subtiele, maar wel belangrijke verschillen."

Een plek van warmte en zorg

De sfeer in de Hospice is volgens Wim allesbepalend. "Het woord hospice klinkt misschien zwaar, maar de sfeer is juist heel prettig. De warmte die hier hangt, zie je terug in hoe zorgvuldig er met gasten en hun families wordt omgegaan."

Een bijzonder ritueel is de deken die over de kist wordt gelegd als een gast wordt uitgedragen. "Dat symboliseert de zorg en warmte die we willen uitstralen," zegt Wim. "Het raakt me nog steeds hoe dankbaar gasten en families zijn. Het geeft hen verlichting, en dat maakt het voor ons als vrijwilligers ook mooi."

Leren over het leven en de dood